Eerlijk is eerlijk: de meeste gasten zien lang niet alles van die 30.000 vierkante meter grond rond onze oude herenboerderij. Of je moet de bossen in trekken om de krom gegroeide beuken en eiken en berken te zien, die in koude winters de huizen verwarmen. Gelukkig kun je ook pal voor de deur genieten van wat het erf – la cour in het Frans – biedt: de letterlijk en figuurlijk stokoude rozen tegen de muren van Bellevue, de eeuwige linde die schaduw schenkt, de vrolijke parasolletjes en brocante zitjes, de bemoste muren en het verweerde hek dat de tuin omsluit. Plus tot slot natuurlijk de indrukwekkende pilaren van de poort, die het geheel tot een maison bourgeoise maken. En die en passant garanderen dat je kinderen en de hond in de buurt blijven…
Wel, als we dan toch eerlijk doen: laat duidelijk zijn dat het erf van Maison Bellevue naadloos overloopt in dat van Marrakech. Toegegeven, het terras van onze centrale keuken annex bistro scheidt beide tuinen, maar het is toch goed te weten dat je niet alleen op de wereld bent. Wat het gros van de gasten alleen maar leuk vindt; er wordt wat heen en weer geslenterd tussen de diverse gîtes. Om praatjes te maken, wijntjes te drinken of elkaar ‘te helpen’ met de bbq.
Een beetje alleen op de wereld kan trouwens wel hoor, op Bellevue. Want Maison Perdue, ons ‘verloren huisje’, ligt echt helemaal op zichzelf…