Met een slordige 450 miljoen toeristische overnachtingen in 2019 (dat is ongeveer 1.232.877 jaar slapen) is en blijft Frankrijk het populairste vakantieland ter wereld. Maar wat is nu eigenlijk de aantrekkingskracht van het Franse land?
Er zijn er die naar het land van Marianne komen vanwege de cultuur. Op te snuiven in steden als Parijs, met letterlijke hoogtepunten als de Eiffeltoren en – tot voor kort – de Notre Dame. Anderen komen voor het strand en het mondaine leven van steden zoals Cannes en Saint Tropez, dat niet voor niets St. Trop wordt genoemd: het heilige teveel…
Weer anderen komen voor de Franse gastronomie in het algemeen en voor de wijn in het bijzonder. Waar Frankrijk inderdaad nogal een plas van heeft.
De meeste Nederlanders zullen echter naar la Douce France afreizen vanwege het idyllische landschap: kronkelende weggetjes door groene weiden en uitgestrekte bossen, herkauwende koeien en dito keuterboertjes, zeeën van zonnebloemen en – in het verre zuiden – geurende lavendelvelden.
Geldt dit alles ook voor de Morvan? Zeker, ofschoon je voor die zonnebloemen beter een Van Gogh in je caravan kunt hangen en de lavendel alleen is terug te vinden in je tafelkleed. En toch lijkt de Zwarte Berg – de Keltische vertaling van Morvan – populairder bij Nederlanders dan al het andere ‘platteland’ bij elkaar. Is het dan de natuur die trekt? Nee, ongerepte natuur bestaat in Frankrijk niet meer. Zelfs niet in het kloppend hart van Bourgondië, dat immers ook louter landschap is. En daarin zit het woord ‘scheppen’: het land is geschapen door de mens.
Komt het doordat het leven in de Morvan dertig tot wel vijftig jaar achterloopt? Dat het leven daardoor traag is, met tijd voor praatjes bij bakker en benzinepomp? Komt het door van die overschorten die je hier nog in winkels ziet hangen, ook al is het maar 250 km naar het modieuze Parijs? Deels, maar er bestaat een woord dat beter de lading der populariteit dekt. En dat is ‘kneuterigheid’.
Niets rondom Moux-en-Morvan (om dan toch maar even in te zoomen) is spectaculair. De hoogste bult in het landschap bijvoorbeeld, meet 901 meter, wat nogal schamel afsteekt tegen de ruim 4810 meter van de Mont Blanc. De grootste stad in de buurt is Autun, met ongeveer 13.000 zielen het wel héél achterlijke broertje van Parijs (ruim 2 miljoen inwoners). En het isolement van de streek heeft de bevolking door de eeuwen heen geen goed gedaan. Het IQ in de regio is lager dan gemiddeld en over het uiterlijk van de dames ter plaatse zegt mijn vriend André samenvattend dat ‘de koeien er mooier zijn dan de vrouwen’.
Maar gelukkig schuilt schoonheid van binnen. En daar, diep in het hart van de streek en zijn bewoners, vind je de kracht van de Morvan: de menselijke maat.
Het epicentrum hiervan is de woensdagse avondmarkt die in de maanden juli en augustus in Moux wordt gehouden. Een markt met biologische groenten en bloemen, lokale honing en hoeden, de gebruikelijk rieten manden (geen mens die begrijpt hoe iemand ervan kan leven), snoep, boeken over de regio, sieraden, schilderijen van onze vriend Michel en een paellapan van een meter doorsnee. Geheel volgens de regels der kunst nergens groots en meeslepend, maar met het terras van la Picherotte binnen handbereik, veel bier en wijn op de tafels en een ouwe dikke man die Franse walsjes op zijn accordeon kreunt, is de sfeer onverslaanbaar. Op Bellevue zijn we verknocht aan deze eenvoud van het leven. Verknocht aan de kneuterigheid. Dus kom vooral 450 miljoen nachtjes slapen met z’n allen.
