Veel vrienden en gasten vragen ons af of ze nog iets voor ons ‘moeten meenemen uit Nederland’. Dat is heel vriendelijk, want het is enigszins afzien in een ontwikkelingsland als Frankrijk.
Drop scoort het hoogst op de lijst van voorgestelde boodschappen. Begrijpelijk, want je zult het in la Douce France niet vinden in de schappen. Hetgeen wat mij betreft geheel en al terecht is, want ofschoon Elly graag mag snoeven dat ik werkelijk álles eet (andouillette en pens, ramsballen plus varkenshart en in een dronken bui zelfs long, het gaat er állemaal in), trek ik bij drop wel degelijk een grens. Net als bij geitenogen. Dus voor Bellevue geen Autodrop en geen Harlinger Scheepsknopen, geen Katjesdrop, salmiak of Boerderijdrop. Alleen voor een enkel Engels dropje maak ik een uitzondering: die roze rondjes met kokossmaak…
Chocoladehagelslag is een goede tweede op de lijst der ontberingen. Over de herkomst van dit strooisel doen uiteenlopende theorieën de ronde. Volgens Wikipedia was het mogelijk de chocoladefabriek Erven H. De Jong uit Wormerveer die in 1913 als eerste hagelslag op de markt bracht. Venco-directeur B.E. Dieperink deed in 1919 ook een duit in het zakje door anijshagel uit te vinden. Volgens een bericht dat is terug te vinden in het Amsterdams Stadsarchief, zou Dieperink op dit idee gekomen zijn op een gure herfstdag, toen het hagelde in de hoofdstad. Overigens werden beide producten vooral aan banketbakkers geleverd, ter versiering van het taarten en gebakjes. Als broodbeleg werd het vanaf het jaar des Heere 1936 gefabriceerd door de firma Venz, die – net als Venco van de drop – nog altijd bestaat.
Ook in de voormalige koloniën van Nederland, zoals Indonesië en Suriname, is chocoladehagelslag goed verkrijgbaar. Net als in onze toekomstige kolonie België, waar ze muizenstrontjes worden genoemd. Terzijde… als we het dan toch over onze zuider- danwel noorderburen hebben: de Belgen, en dan meer in het bijzonder de Belgen van Biscuiterie Jules Destrooper, maken vurrukkullukku amandelkoekjes en Parijse wafels. Die laatste zijn, anders dan de naam doet vermoeden, in Frankrijk niet te verkrijgen, dus meenemen maar. En om dat chocoladehagelslagverhaaltje (3 x woordwaarde) nog even af te maken: Elly eet graag Specials intens puur en Jurriaan prefereert Chunks extra puur, beide van De Ruijter. Waarvan akte!
Pindakaas is evenmin weg te denken uit het overzicht van goedbedoelde boodschappen. Frankrijk kent het fenomeen wel als pâte de arachide of beurre de cacahuètes (goed om in dit verband op te merken: poepen heet in het Frans faire caca, zie je het verband?), maar veel soeps is dat niet: veel te zoet en de textuur neigt naar die van badkamerkit. Mijn persoonlijke favoriet was ooit de bio-pindakaas met stukjes noot van Albert Heijn, maar die bestaat geloof ik niet meer (nu ja, AH wel, maar die pindakaas dus niet hè). Dus dan maar helemaal niets meenemen. Hoewel… onze goede vriend Ed maakt er tijdens zijn jaarlijkse bezoek aan Bellevue een buitengewoon smakelijke satésaus van. Dus doe toch maar een paar potten.
Daarover gesproken: haring – eveneens verkrijgbaar in potten (in de journalistiek het zulks een ‘bruggetje’) – kennen ze in Frankrijk ook maar mondjesmaat. Ja, zelfs bij Giginne in het dorp beneden kun je hareng kriigen (spreek uit: haranke), maar die is gerookt en niet gezouten, zoals wij Hollanders ze graag eten. En met dat laatste is niets te veel gezegd. Ik herinner mij – of ik herinner mij eigenlijk helemaal niet – een presentatie van de eerste Hollandse Nieuwe in het onvolprezen Chateau Marquette in ons beider opgroeidorp Heemskerk. In de met marmer betegelde entree van het kasteel liep maître en maatje Thom Olschansky rond met zilveren dienbladen vol mollige haringen, terzijde gestaan door telkens een ijskoud glas aquavit, dat rechtstreeks uit de vriezer kwam. De bedoeling was dat je de haring aan de staart naar binnen toe hapte, waarna je zo’n glaasje halfbevroren alcohol er in één vloeiende beweging achteraan kiepte. Eén op één dus. Ik heb bij mijn weten dertien haringen gegeten die dag… Dus haring, ja graag, maar dan wel vacuümgetrokken alstublieft en natuurlijk ijskoud aangeleverd. En als je dan toch een 12-volts koelbox meeneemt, stop er dan meteen een fles aquavit bij…
