Blueszanger Oscar Benton overleed zondag 8 november aan een hartstilstand. Op de kop af twintig jaar eerder was hij – met zijn Anne, een collega en vriendin van Elly – voor het eerst op Bellevue. En het bleef nog lang onrustig in het dorp…
Het is met Oscar Benton (Haarlem 1949) een beetje zoals met Buckler-bier: hij is bekender in Frankrijk dan in Nederland. Dat komt niet alleen door zijn bezoek aan Bellevue hoor. Nee, dat was vooral te danken aan zijn vertolking van het nummer Bensonhurst Blues, dat hij in 1973 opnam, en dat acht jaar later een wereldhit werd. Althans, in Frankrijk, waar het de titelsong werd voor de film ‘Pour la Peau d’un Flic’, met de onsterfelijke Alain Delon in de hoofdrol. Bensonhurst Blues kwam op nummer 1 te staan in de Franse hitparades en nu was Oscar Benton zelf ook opeens onsterfelijk. Wat heet, hij trad zelfs op in l’Olympia in Parijs, waar grootheden als Brel, Piaf, en Mouskouri hem voorgingen.
Van die gekte was in september 2000, toen Benton Moux aandeed, geen sprake meer. Integendeel, Oscar zong in die dagen vooral onder de douche en in de keuken van Bellevue, waar hij ons leerde dat als je heel hoog wilt zingen, je juist met je hoofd naar beneden moet. En andersom ja. Meteen na aankomst – op vakantie met Anne – sloot Benton een innige vriendschap met Bobby, destijds onze trouwe foxterrier. Hij kon niet gaan zitten (Oscar dus hè, niet Bob) of het klonk: ‘Bohhhob’, waarna Bobby op zijn schoot sprong en er de rest van de dag niet meer afkwam.
Wat tevens inhield dat wij degenen waren die de drankjes moesten inschenken. Met als gevolg dat ik die week alleen al vier kilo afviel dankzij een onvoorziene lichaamsbeweging. Want als er nou één ding is dat Benton beter kon dan zingen, dan was het wat hij noemde ‘gezellig borrelen’.
Voor onze bruiloft in augustus 2001, werden Anne en hij vanzelfsprekend uitgenodigd. En hij zou optreden, beloofde hij! Wat ik niet wist, maar de rest van de wereld wel, was dat er ook een duet samen met Elly op stapel stond. Waarvoor maanden lang is geoefend, want de grote bluesbaas legde de lat extreem hoog. Dus iedere keer dat Jurriaan ’s avonds als een brave burgerman op de krant werkte, werden in Spaarndam de geluidsboxen in de tuin gezet en kwam Oscar om te oefenen op een oude hit die hij in 1972 had: ‘All I ever need is you’.
Tijdens de bruiloft zelf heb ik nog wanhopig geprobeerd hem van het toneel te spelen met mijn Dikke Bertha (geen nood, dat is slechts een trekzak), maar tegen een showman, womanizer en podiumbeest als Oscar Benton was natuurlijk geen kruid gewassen. Het heeft dan ook maar weinig gescheeld of Elly was met hem verder gegaan, denk ik wel eens…
Tien jaar na ons huwelijk was hij opeens weer helemaal terug en gaf hij in Haarlem een concert, dat zo’n succes was dat er een dvd van werd gemaakt: ‘Oscar Benton is still alive!’. Nou wist ik dat al, omdat ik heus zijn hand op de kont van Elly wel had gezien, maar toch…
En het hield niet op, want in 2018 en 2019 kwamen gewoon twee nieuwe albums uit. Dit jaar zou Benton een comeback-tournee hebben gemaakt in Nederland, maar corona gooide roet in het eten. En dat is doodzonde, want het zou een waardig afscheid zijn geweest. Want de Lord of the Blues is weliswaar onsterfelijk, maar de uitzonderlijk warme mens Oscar Benton was dat helaas niet.